Column ‘Tussen Geloof en Gewoon’

Heb je je ooit afgevraagd wat het betekent om voor de kerk te werken? In haar maandelijkse column neemt kerkelijk werker Stefanie je mee achter de schermen. Ze deelt persoonlijke verhalen, reflecteert op de uitdagingen van haar werk en laat zien hoe geloof en menselijkheid samenkomen – met alle mooie en soms lastige momenten die daarbij horen.

• Voorjaarsschoonmaak – 1 mei 2025

  Grote voorjaarsschoonmaak, dat is dus iets wat ik écht niet doe. In ieder geval, dat denk ik ieder jaar weer. Totdat de zon schijnt, de was sneller droog is en het toch wel heel fijn is om alles weer even opgeruimd te hebben. Want wat geeft het toch eigenlijk een heerlijk gevoel als het netjes is, schoon en geordend. Dus stiekem ga ik toch iedere lente even door alle kledingkasten heen, worden de dekbedden gewassen en wordt de bank een keer gestoomd. De rommellaatjes worden uitgepluisd, kleding en speelgoed wordt gedoneerd en we rijden naar de stort met wat niets meer waard is. Even alles onder de loep nemen. Alles
  wat ‘beyond repair’ kapot is gaat weg, alles wat gerepareerd kan worden, wordt aangepakt en een sopje door alles wat vies is geworden. En ieder jaar vindt ik weer dingen terug waarvan ik eigenlijk niet meer wist dat ik ze nog had, soms een leuke verrassing, soms een onaangename ontdekking.

  Hoe zit het met onze geestelijke voorjaarsschoonmaak? We hebben net de veertig dagen periode achter de rug. Heb jij die gebruikt om grote schoonmaak te houden? Zo niet, dan is nu misschien wel het moment. Tijd om je Bijbel af te stoffen, je gebedsleven te soppen en wat gebroken denkbeelden te repareren. Als we niet af en toe grote schoonmaak houden, dan lopen we het risico dat we vastroesten in oude denkbeelden en gewoontes. Mensen zijn gewoontedieren, maar zijn jouw geestelijke gewoontes helpend? Op welke manier maak jij tijd en ruimte voor God in je dagelijks leven?

  Voor mij is het tijd om een oude gewoonte af te stoffen. Ik weet dat ik best wat meer tijd zou mogen nemen voor gebed, maar ik ben gewoon niet zo’n stilzitter en dus schiet het er te vaak bij in. Er was eens een tijd dat ik de gewoonte had om te bidden terwijl ik in de natuur was, wandelend of fietsend. De schoonheid van de natuur die God ons gegeven heeft, inspireert me steeds opnieuw om God in dankzegging te zoeken en als ik daar dan eenmaal ben, dan zijn bidden en luisteren naar Hem geen hoge drempel meer. Dus, tijd voor een stofdoek over deze gewoonte. En als ik dan toch bezig ben de geestelijke voorjaarsschoonmaak, dan moet ik misschien ook maar wat gebroken denkbeelden aan God teruggeven en vragen of Hij mij wil helpen om naar deze dingen te kijken door Zijn ogen. En wie weet ontdek ik dan nog iets nieuws over mezelf, over de wereld of over God.

  Dus… Wat ga jij afstoffen, soppen of repareren?

• De gemiddelde mens bestaat niet – 2 maart 2025

  Ik ben een people pleaser. Ik wil graag iedereen tevreden houden. Ik wil datgene zijn wat ze van mij verwachten. Er is alleen één probleem. Dat gaat niet… En weet je waarom dat niet gaat? Omdat ik geen gemiddelde mens ben. Ik ben nou eenmaal helemaal mezelf. Dat betekent dat ik mijn eigen wispelturigheden, eigenzinnigheden en ongemakken met me meebreng. Ik breng mijn eigen levenservaring mee en ik bekijk dingen vanuit mijn eigen situatie. Ik voel dingen die een ander niet op dezelfde manier voelt. Dat vind ik best lastig, want daardoor kan ik niet altijd zijn wat een ander van me nodig heeft. Ik ben geen gemiddelde mens.

  Wat is nou die gemiddelde mens dan? Wat is de onuitgesproken verwachting die ik, misschien wel ten onrechte, voel? Ik denk dat we in Nederland vinden dat we een ander vooral niet tot last mogen zijn. De gemiddelde mens is dus zelfstandig, zelfredzaam, niet te emotioneel (in ieder geval niet publiekelijk, misschien wel stiekem ergens alleen) en ook niet te uitgesproken. De gemiddelde mens heeft een gemiddelde lengte, een gemiddeld gewicht en een gemiddelde intelligentie. De gemiddelde mens heeft interesses waar anderen makkelijk bij aan kunnen sluiten en praten graag over allerlei dagelijkse dingen en vooral niet over wat ons ten diepste bezighoudt. Waar wij Nederlanders niet van houden, is als iemand te snel te persoonlijk wil. Kom niet in onze bubbel! Die is alleen voorbestemd voor specifieke mensen.

  Ik probeer me dus, zo goed als me dat lukt, aan al deze dingen te houden. De dingen die ik denk dat ik zou moeten zijn, om te zijn wat die ander van mij vraagt. Ik probeer over koetjes en kalfjes te praten, terwijl ik veel liever hoor wat je echt bezighoudt. Ik probeer mijn mening voor me te houden, al knalt ie er bijna uit. Ik houd mijn emoties binnen, want niemand zit te wachten op mijn tranen en als ik emoties voel, dan ga ik áltijd huilen. En als ik huil, dan ben ik de ander vast tot last. Ik doe mijn best om de gemiddelde mens te zijn, ook al kost me dat mijn eigenheid.

  Zo langzamerhand leer ik dat het oké is om niet altijd te zijn wat een ander nodig heeft. Dat doet namelijk geen recht aan wie ik ben, aan mijn behoeftes, verlangens en ervaringen. God heeft mij gemaakt, met alle karaktereigenschappen die ik heb, of ze nou prachtig zijn of ronduit vervelend. Hij heeft ons allemaal gemaakt naar Zijn evenbeeld en toen Hij keek naar wat Hij gemaakt had, zag Hij dat het zeer goed was. Jij bent dus zeer goed!

  Wie houden we voor de gek als we proberen de gemiddelde mens te zijn? Wie doen we tekort als we willen passen in alle vastomlijnde hokje en vakjes waar we ons in proberen te wurmen? We zijn allemaal anders, allemaal uniek. De gemiddelde mens bestaat niet! Wordt het niet eens tijd om dat onrealistische beeld los te laten en gewoon jezelf te zijn? Liever echt en imperfect, dan aangepast en gemiddeld! Want jij bent mooi en goed zoals je bent!

• De batterij is alwéér leeg – 3 februari 2025

  Heb jij dat ook? De batterij is alwéér leeg. Je had hem vannacht toch nog opgeladen? Of was ie misschien niet helemaal vol vanmorgen? Nu moeten halverwege de dag de laatste spaarzame procentjes er toch echt aan geloven.

  Mijn batterij is veel sneller leeg dan ik zou willen. Laat ik teveel schermen open staan, batterij leeg. Teveel social media, batterij leeg. Teveel contacten, je raadt het al, batterij leeg… En waarvan de batterij pas echt snel leeg gaat, is de navigatie aan. Dus daar sta ik dan, halverwege de dag, naarstig op zoek naar een oplaadpunt. Maar dat valt niet altijd mee. Eerst het juiste kabeltje vinden want anders wordt er helemaal niks opgeladen. Soms is de batterij leeg voordat ik een oplaadplek heb gevonden. Wanneer kan je weer opladen? Mijn batterij is veel sneller leeg dan ik zou willen. Probeer ik teveel ballen in de lucht te houden, dan is mijn batterij leeg. Teveel sociale contacten, teveel afspraken, teveel verplichtingen, batterij leeg. En mezelf een weg navigeren door dit dagelijks leven heen, vraagt meer van mijn batterij dan ik zou willen erkennen. Maar wanneer kan ik weer opladen en wat heb ik daarvoor nodig?

  Het leven raast maar door. Vandaag de dag moeten we meer dan ooit tevoren. De onophoudelijke input aan data, de steeds hogere lat, de grotere verwachtingen, de toenemende verplichtingen. Want de kinderen moeten wel hun zwemdiploma hebben gehaald voor ze 6 zijn. Je moet wel iedere 3 jaar een nieuwe baan, anders lijkt het alsof je stilstaat. De auto moet er schoon en representatief uitzien, en oja, niet te vergeten, het moet wel een elektrische zijn. Want we moeten natuurlijk ook goed voor de wereld zorgen. Niet vergeten, vegetarisch eten, de verwarming een graadje lager, de fiets pakken naar het werk! Vergeet ook je eigen gezondheid niet. Schrap ook de E-stoffen, suikers, koolhydraten en verzadigde vetten nog even uit je dieet, maar vergeet niet om gevarieerd te eten en je moet wel al je vitamines en mineralen binnenkrijgen. Die gezonde maaltijden zijn ook goed om te delen, je moet omzien naar je medemens en je sociale contacten vragen een regelmatige update. Voordat je aan die sociale contacten buiten de deur begint, moet je natuurlijk wel gezorgd hebben dat je dierbaren, hetzij partner, kinderen, ouders, ook hebben gekregen wat ze nodig hebben.

  En als je aan het eind van dit nog lang niet uitputtende, maar wel erg uitputtende lijstje bent gekomen… Is er dan nog iets over voor jezelf?

  Hoe en wanneer laad jij op? Wat heb jij nodig om jezelf niet te vergeten in het leven dat maar doordendert, elke dag weer verder? Voor mij is dat een dagje naar de spa, een avondje op de bank hangen of een ijsje eten met vrienden en even de tijd nemen om elkaar echt te kennen, te zien en te horen, zonder verwachtingen en oordelen. Maar wat ik niet moet vergeten, en soms doe ik dat wel eens, is dat ik mijn rust bij God mag vinden. Dat ik de tijd mag nemen om bij Hem op te laden. Hij is altijd, op ieder moment, elke dag beschikbaar als oplaadpunt. En Hij zegt: ‘Kom tot Mij, iedereen die moe en belast is.’ Dus haal even diep adem, sluit je ogen en laat Zijn rust je vervullen. Want geloof me, Zijn rust werkt veel beter dan al die andere dingen.

• Waarom zou het morgen anders zijn? – 20 januari 2025

  Ik ben best wel een pessimist. Ik zie snel de schaduwzijde van dingen en als ik iets niet zie zitten, kun je praten als Brugman, maar mij overtuig je niet. En je hebt van die dagen, dan lijkt alles tegen te zitten. Je fiets heeft een lekke band, het regent, je bent de kaas vergeten te kopen en na het eten blijkt het toetje op te zijn. Je staat ’s ochtends al vast in de file, komt te laat op je werk, mist het vergaderpunt waar jij iets belangrijks over te zeggen had en na de vergadering spreekt je leidinggevende je ook nog eens aan dat je te laat was. Je wordt wakker en je leven is nog steeds zwaar. Je hebt al zo vaak gehoopt op verandering. Misschien heb je er al zo vaak voor gebeden, wat heeft het nog voor zin? Het was gisteren al zo en eergisteren en de dag daarvoor, vandaag is het weer zo en waarom zou het morgen anders zijn?

  We hebben besloten om de middagdiensten in het centrum te stoppen. Ondanks vele inspanningen, bleven de bezoekersaantallen laag. Het was tijd om een knoop door te hakken, er een punt achter te zetten. Deze pessimist zag er geen heil meer in… Maar ik ben niet alleen een pessimist. Ik ben ook ongelofelijk enthousiast voor heel veel dingen. Bij het horen wat mensen zouden missen met het wegvallen van onze middagdienst, begon er iets in mijn hart te borrelen. Laten we het anders doen, het roer omgooien, maar elkaar blijven ontmoeten, want dat is waar het in de middagdienst allemaal om draaide. Er borrelde hoop; hoop dat er misschien toch iets op zal bloeien; hoop dat we elkaar zullen blijven ontmoeten; hoop dat verandering hetgeen is wat nodig is om weer meer mensen bij elkaar te brengen. En zo ontstond, *tromgeroffel*, de ontmoetingsdienst. Iedere eerste zondag van de maand willen we bij elkaar komen om samen te eten, samen te zingen en elkaar te ontmoeten, in ons eigen kerkgebouw (Gildekamp 6002 in Nijmegen).

  Hoop, zo fragiel, maar zo noodzakelijk in dit leven. Zonder hoop is het leven behoorlijk hopeloos. Maar waar kunnen we hoop vandaan halen? De Bijbel vertelt ons dat we mogen hopen op God. Zelfs als het al zo lang duurt en we niets zien veranderen, zelfs als de pessimist in ons er geen heil meer in ziet. Want wie weet… Misschien is het morgen wel anders.

  Zien we jou ook op 2 februari?